Liefde in tijden van social media …
Toen ik nog klein was …
Onze ouders en grootouders kenden geen Facebook, Tinder, Snapchat enz.
Wij woonden met ons gezin buiten het dorp. Heel landelijk tussen de velden.
Ik herinner me nog heel goed dat wij als eersten in de straat een bakelieten telefoon aan de muur kregen. Onze ouders hadden toen nog een fietsenzaak.
Handig, zo’n zwart, technisch wonder. Ook voor de buren.
Mijn broer en ik mopperden er wel eens over. Als er gebeld werd voor een van de geburen, waren wij de pineut. Weer of geen weer, wij moesten de fiets op om hen te gaan waarschuwen.
Toch was het ook best vaak gezellig. Die vaders of moeders hingen eerst een tijdje aan de telefoon. Daarna bleven ze meestal nog even plakken. En ondertussen konden wij nog fijn met hun zoon of dochter ravotten.
Nu ik bijna een wijze vrouw geworden ben …
Had jij ooit zo’n bakelieten telefoontoestel in huis hangen? Dan heb je ondertussen waarschijnlijk net als ik grijs haar.
Het merendeel van de Belgen en Nederlanders weet misschien niet eens meer hoe bakeliet er uit ziet. Nu lopen we met een smartphone rond.
Kinderen zijn nog maar net geboren of de halve wereld kijkt al via social media mee hoe ze voor het eerst hun oogjes open doen en hun allereerste groentehapje weigeren.
Ik vind het zelf ook heel leuk om de kleinkinderen van mijn Amerikaanse vriendin op te zien groeien zonder daar telkens voor in een vliegtuig te moeten stappen.
En het is fijn om mee te kunnen kijken hoe mijn kinderen plezier maken op vakantie zonder dat ik hen in de weg loop.
Op zich is daar niets mis mee.
En toch …
Hier en nu – phubbing
Toen mijn vader voor het eerst naar huis belde en ik hem in de grote hoorn hoorde vragen ‘Wat ben je aan ’t doen?’ antwoordde ik “Aan ’t telefoneren met jou! Waarom bel je?”. Mindfulness ten top. Een en al connectie met mijn vader. Daar had ik geen cursus voor gekregen, dat ging vanzelf.
En dat is nu het verschil tussen vroeger en nu.
Thuis, op straat, in de bus, … overal zijn mensen met hun telefoon bezig. Soms met een koptelefoon op of oortjes in. Ze zien of horen niet wie er in hun omgeving is. Wat er op het beeldscherm gebeurt heeft hun aandacht.
Er is zelfs een woord voor uitgevonden: phubbing. Dat staat voor het bewust of onbewust negeren van anderen omdat je te druk bezig bent met je smartphone: scrollen door berichten, Instagram checken, mails lezen, Tick Tocks bekijken …
Allesbehalve mindful. Allesbehalve connectie maken met anderen.
Wat met de liefde?
Welke invloed hebben phubbing en social media op onze liefdesrelatie?
Is het oké wanneer onze partner ons via Facebook gaat controleren?
Hoe kunnen wij ons met onze partner verbonden voelen als we onze ogen meer op het scherm dan op hem of haar richten?
Wat zetten we online over onze relatie en wat niet?
